ด้วยความห่วงใย

ด้วยความห่วงใย

อย่าได้ดูแคลนตัวเองว่า                                เป็นปุถุชนธรรมดา

เพราะปุถุชนธรรมดาก็คือ                              พุทธะที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้า

อย่าท้อถอยหมดกำลัง                                  ก้าวมาถึงจุดนี้มิใช่ง่าย

ขอให้รู้ว่าก้าวไปข้างหน้า                               คือ สวรรค์ ถอยไปคือนรก

หากถามว่าอาจารย์กลัวอะไรที่สุด                      เดิมทีอาจารย์ไม่มีความกลัว

แต่มีความกลัวตอนมีศิษย์                               คือกลัวว่า...ถ้าจากกันไม่เจอกันแล้ว

ถึงตอนนั้นหน้าที่ของอาจารย์ทำได้ไม่เรียบร้อย       และไม่สามารถช่วยศิษย์ขึ้นมาได้         

จึงหวังว่าศิษย์ทุกๆคนจะดูแลตนเองให้ดี              แม้บางครั้งไม่มีใครเข้าใจศิษย์

ขอเพียงศิษย์ให้กำลังใจตัวศิษย์เอง                    อาจารย์จะอยู่เคียงข้างเสมอ

ไม่ต้องกลัวอาจารย์เพียงใช้พัดนี้                        กันกรรมให้ศิษย์ได้ในระยะหนึ่งเท่านั้น

 จะกั้นให้ส่วนหนึ่งส่วนที่เหลือต้องบำเพ็ญ             เพื่อเอากุศลชดใช้ให้กับเขา

ถ้าไม่บำเพ็ญถึงตอนที่อาจารย์กั้นให้ศิษย์ไม่ได้แล้ว   ศิษย์จะร้องขอให้อาจารย์ช่วยอย่างไร

แม้ว่าอาจารย์จะสงสารศิษย์                             จนหลั่งน้ำตาเป็นสายเลือดก็ตาม

อาจารย์ก็ไม่สามารถจะช่วยศิษย์ได้อีกต่อไป           ขอให้ศิษย์ทุกคนของอาจารย์

เป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด                           แต่การที่จะเป็นตัวของตัวเองนั้น

ไม่ใช่ปล่อยตามนิสัยของตัวเอง                          แต่ต้องปล่อยตามธรรมชาติของพุทธะที่อยู่ในตัวเรา

ธรรมชาติของการเป็นพุทธะ                             คือ มีสติ มีปัญญา มีสมาธิ

ความรักจากใจอาจารย์แม้จะไม่หวาน                   ไม่มีรอยยิ้มส่งให้

แต่ความรักของอาจารย์                                  ก็มอบให้ทุกคนมิมีวันจาง

งานโปรดสามภพอาจารย์เพียงผู้เดียว                  จะทำสำเร็จได้อย่างไร

ถ้าหากขาดศิษย์ที่คอยช่วยอาจารย์มาตลอด           อาจารย์ขอบใจทุกคน

แม้ศิษย์จะระลึกถึงอาจารย์                               เฉพาะแต่เวลาที่มีความทุกข์ใจเท่านั้น

แต่เวลาสุขใจอาจารย์ก็จะมา                             อยู่เคียงข้างเช่นกัน

 พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง