คุณค่าแห่งชีวิต
รับธรรมแล้วก็ยังต้องตาย เราก็ต้องสร้างความดี
ฝากไว้ให้ลูกหลานและจากนี้ไป ทำดีจนนาทีสุดท้าย
เป็นคนหากไม่สำนึกบุญคุณคน ก็ไม่มีคุณค่าใดที่จะเป็นคนได้อีก
เกิดมาชาตินี้ ต้องตั้งจุดหมายของความเป็นคนให้สูงสุด
เกิดมาแล้วจงสร้างคุณงามความดีฝากไว้ในโลกา เพื่อเป็นที่ชื่นชมแก่ลูกหลานและเยาวชนต่อไป
มิใช่เกิดมาแล้วสร้างแต่ความชั่วลาโลก ตราบาปทั้งหลายตกอยู่ให้รุ่นหลังลูกหลานของเราแสนเจ็บปวด
เจ้าทั้งหลายต่างกลัว นรก! แต่ศิษย์รู้ไหมว่า หนทางแห่งชีวิตที่ผ่านมาได้ปูทางของ นรก! ไปแล้วครึ่งชีวิต
การขัดเกลาแรกๆอาจจะลำบากอาจจะฝืน แต่เมื่อเจ้าแกร่งขึ้นเจ้าจะค้นพบตัวเอง
จะพบคุณค่าอันวิเศษในตัวเองที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คิดถึงสิ่งที่ผ่านมาว่าเราปฏิบัติได้มาก น้อย เพียงไร
และอนาคตยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ที่จะให้เราปฏิบัติ หากเรายอมที่จะฝึกฝน อดทน ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อผู้อื่น
ผลตอบแทนที่ได้มา จึงจะเสริมคุณค่าและมีศักดิ์ศรีสูงขึ้นและประเสริฐ
โดยไม่ใช่จากคำชมและคำปลอบโยนจากผู้อื่น แม้เราจะอยู่ในที่ต่ำต้อย
แต่ในที่ต่ำต้อยนั้น จะรองรับทุกๆคนเข้ามาอยู่ได้ เหมือนกับสายน้ำที่อยู่ในที่ต่ำ
จึงสามารถรับน้ำจากเขาอันสูงใหญ่นั้นลงมาสู่ตนเอง จนเป็นมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ได้
ก่อนทีจะค้นหาผู้อื่นค้นหาสิ่งภายนอก ควรที่จะมาค้นหาตัวเราเองเสียก่อน
เมื่อเรามั่นคงดีแล้ว เราจึงสามารถฉุดช่วยผู้อื่นได้อย่างปลอดภัย
ความสุขที่ศิษย์พบในปัจจุบัน ถ้าหากศิษย์ยังหลงระเริงอยู่กับมันต่อไป
ศิษย์จะพบกับความทุกข์อย่างมหันต์ เมื่อศิษย์ละจากกายสังขารนี้ไปแล้ว
ไม่มีผู้ใดจะช่วยศิษย์ได้อีกแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างภายนอกมีการเปลี่ยนแปลง
แม้เสื้อผ้าที่เราสวมใส่มีวันหนึ่งจะต้องขาด เส้นผมที่ติดอยู่กับศีรษะของเรา มีวันหนึ่งมันก็ต้องร่วงหล่นไป
พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น