นิทานเซ็น คนเมืองฉี่กังวลต่อฟ้า
ฉี่เหรินโยวเทียน(杞人忧天) : คนเมืองฉี่กังวลต่อฟ้า
ในสมัยอดีตกาล รัฐฉี่
(สมัยโจว ปัจจุบันอยู่ในมณฑลหูหนาน) มีชายผู้หนึ่งเป็นคนขี้ขลาดตาขาว
และสติไม่ค่อยสมประกอบ เขามักจะขบคิดอยู่กับปัญหาแปลกประหลาด และเป็นปัญหาที่เมื่อเอาไปถามใครก็ทำให้ผู้ฟังรู้สึกว่าเป็นคำถามที่ไร้สาระ
หาแก่นสารไม่ได้
อยู่มาวันหนึ่ง
เมื่อเขารับประทานอาหารค่ำเสร็จแล้ว ก็ถือพัดออกไปนั่งอยู่ที่หน้าประตูบ้าน
และรำพึงรำพันกับตัวเองว่า
“ถ้าวันใดวันหนึ่ง
ฟ้าถล่มลงมา แล้วเราจะทำยังไงดีนะ จะหนีก็คงหนีไม่ทัน
ต้องโดนฟ้าทับตายอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่แน่ ๆ”
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
เขาก็เอาแต่วิตกกังวลอยู่กับปัญหานี้ เพื่อนฝูงเมื่อเห็นว่าสติเขาเริ่มฟั่นเฟือนลงไปทุกวัน
ๆ หน้าตาก็เศร้าหมองอมทุกข์ ก็ต่างเป็นห่วงเป็นใย และช่วยกันเตือนสติชายผู้นี้ว่า
“เพื่อน
ท่านอย่ามานั่งวิตกกังวลกับปัญหาแบบนี้เลย ท้องฟ้าไม่มีทางถล่มลงมาหรอก
หรือถ้าสมมติว่าฟ้าถล่มลงมาจริง ก็ไม่ใช่เรื่องที่ท่านเพียงคนเดียวมาขบคิดวิเคราะห์แล้วสามารถแก้ไขได้
เพราะใต้ฟ้าก็ไม่ได้มีท่านเพียงคนเดียว ปล่อยวางเสียเถอะ”
อย่างไรก็ตาม
ไม่ว่าใครจะตักเตือนหรือปลอบใจอย่างไร ชายชาวเมืองฉี่ผู้นี้ก็ไม่เชื่อ
ยังคงวิตกกังวลกับปัญหานี้ต่อไป
ต่อมา
คนยุคหลังได้นำเรื่องเล่านี้มาตั้งเป็นสุภาษิต ฉี่เหรินโยวเทียน แปลตรงตัวคือ
คนเมืองฉี่กังวลต่อฟ้า โดยในเรื่องคือคนเมืองฉี่กลัวฟ้าถล่ม ใช้เปรียบเทียบผู้ที่มัววิตกกังวลอยู่กับเรื่องที่แก้ไขไม่ได้
หรือเรื่องที่ไม่มีที่มาที่ไป ไร้สาระ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น