นิทานเซ็น
ปราชญ์ที่แท้ละอายต่อการปล่อยให้เกิดปัญหา
ชื่อจางหมั่นฉี
กล่าวว่า “ประชาชนต่างหวังในแผ่นดินที่อยู่ในระเบียบ
หากแผ่นดินอยู่ในระเบียบดีแล้ว มีประโยชน์อะไรที่จะเรียกหาอี๋ว์*ด้วยเล่า? อี๋ว์เป็นเสมือนยารักษาความเจ็บป่วย ทว่า จะรอจนกว่าท่านจะศีรษะล้าน แล้วจึงค่อยซื้อวิกผม
จะรอจนกว่าท่านล้มป่วยแล้วจึงค่อยเรียกหาหมอ การตระเตรียมยาบำรุงร่างกายรักษาโรค
เยี่ยงบุตรกตัญญูที่แท้ ได้ยื่นให้แก่บิดาที่เทิดทูนบูชาของท่าน
ด้วยท่าทางที่หม่นหมอง ซูบเซียว นี่คือสิ่งที่ปราชญ์ที่แท้ละอายที่จะกระทำ
ในยุคแห่งคุณธรรมที่แท้
ผู้ปกครองเปรียบเสมือนกิ่งก้านสาขาที่อยู่บนยอดสูงของต้นไม้ ประชาชนเปรียบเสมือนกวางในท้องทุ่ง
พวกเขากระทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ไม่รู้ว่านี่คือครรลองธรรม พวกเขาต่างรักใคร่กลมเกลียวกันแต่ไม่รู้ว่านี่คือมนุษยธรรม
พวกเขาต่างจริงใจต่อกันแต่ไม่รู้ว่านี่คือความสัตย์ซื่อ พวกเขาต่างมีสัจจะแต่ไม่รู้ว่านี่คือความน่าเชื่อถือ
พวกเขาต่างเดินคดเคี้ยวไปราวกับฝูงมดแมลง ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่ไม่รู้ว่านี่คือความกรุณาปราณี
ดังนั้น พวกเขาจึงเคลื่อนไหวโดยไร้ร่องรอยทิ้งไว้เบื้องหลัง กระทำโดยไร้บันทึกแห่งความทรงจำ”
ตัดตอนแปลจาก The Complete Works of Chuang Tzu translated by
Burton Watson บทที่ 12
*อี๋ว์ (The
Great Yu) กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่เลื่องลือในประวัติศาสตร์จีน (2205
BC)
ที่มา http://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=9490000072090
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น