นิทานเซ็น -
พื้นที่อันตราย
ไป๋จีอี้
เป็นกวีเอกนามกระเดื่องในสมัยราชวงศ์ถัง โดยในบันทึกของเขาระบุว่าตนเองประพันธ์บทกวีไว้ทั้งสิ้น
3,840 บท
ซึ่งหากนับกวีในยุคเดียวกัน ถือว่าเขาประพันธ์บทกวีไว้มากเป็นอันดับหนึ่งของแผ่นดิน
ไป๋จีอี้ มีอีกนามหนึ่งว่า
เล่อเทียน ในวัยหนุ่มผ่านชีวิตลำบากยากแค้น จึงมีความเข้าอกเข้าใจความทุกข์ทรมานจากความยากจนของคนในสังคม
เมื่ออายุได้ 28 ปี
เขาสอบจอหงวนได้ในตำแหน่งจิ้นซื่อจึงได้เข้ารับราชการ ต่อมาถูกข้อหากระทำผิดต่อราชสำนักถูกลดยศไปรับตำแหน่งขุนนางดูแลเมืองเจียง
โจว สุดท้ายสังกัดกระทรวงยุติธรรม
เล่ากันว่า ครั้งหนึ่ง
ไป๋จีอี้ เดินทางไปกราบอาจารย์เซนผู้หนึ่ง เมื่อไปถึงพบว่าที่พำนักของอาจารย์เซนคือยอดต้นสนสูงชัน
ซึ่งมองดูแล้วไม่ปลอดภัยอย่างยิ่ง
ไป๋จีอี้
จึงปรารภกับอาจารย์เซนว่า “ตำแหน่งที่ท่านอาจารย์อยู่
ดูไปอันตรายยิ่งนัก”
อาจารย์เซนจึงกล่าวตอบมาว่า
“ตำแหน่งของเจ้าตอนนี้
ยิ่งอันตรายมากกว่ามาก”
ไป๋จีอี้จึงถามกลับด้วยความงุนงงว่า
“กระผมมีตำแหน่งทางราชการมั่นคง
ทำงานเพื่อบ้านเมือง จะมีอันตรายได้อย่างไร?”
“สิ่งแวดล้อมเปลี่ยนแปรตลอดเวลา
ดั่งฟืนสุมกองไฟไม่มีหยุด หากใจไม่นิ่ง กระสับกระส่ายวุ่นวายไปตามสิ่งเร้ารอบด้าน ย่อมทำให้เจ้าตกอยู่ในอันตรายอย่างที่สุด”
อาจารย์เซนกล่าวตักเตือน
ปัญญาเซน :
ดำรงสติอยู่กับปัจจุบันขณะในทุกการกระทำ ไม่ว่าอยู่ที่ใดล้วนรอดปลอดภัย
หากไร้สติอยู่กับตัว ทุก ๆ แห่งกลับเป็นที่อันตราย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น